Ψάχνοντας για μία σανίδα σωτηρίας
Καλός και πλουραλισμός δεν λέω. Έτσι, για να γίνεται και χαβαλές στην TV. Διαφωνίες, διάλογος και αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ!
Ακούμε και ξανακούμε στα Μέσα για το φεντεραλισμό, το φιλελευθερισμό και τον ευρωσκεπτικισμό. Τι είναι άραγε, όμως, όλα αυτά; Πολιτικές φιλοσοφίες μόνο! Μπούχτισα με τις θεωρίες και τα απρόσφορα επιχειρήματα. Κουράστηκα με τις συνεχείς εκλογές στη χώρα μας και τη ρευστότητα της κατάστασης. Είμαι σίγουρη και εσείς μαζί μου. Υπάρχει εν τέλει κοινός τόπος; Υπάρχει, επιτέλους, λύση πίσω από το προσωπείο και το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης;
Όλα γυρίζουν γύρω από τη λέξη οικονομία.. Όλος ο τζέρτζελος γίνεται για εκείνη, και την καημένη τη μετανάστευση την αφήνουν σαν «παιδάκι ξένο» έξω από το «παιχνίδι». Στο περιθώριο! Δυστυχώς, δεν πέφτει εύκολα στο τραπέζι ούτε των πολιτικών, αλλά ούτε και στο δικό μας.
Απλοί θεατές είμαστε όλοι! Ευαισθητοποιούμαστε παθητικά! Για σκεφτείτε;
Η συνεχιζόμενη εσωτερική βίαιη σύγκρουση στη Συρία όλα αυτά τα χρόνια μας βρίσκει αδρανείς στην ίδια θέση να παρατηρούμε έναν εμφύλιο μακριά από εμάς. Που πήγε η ειρήνευση μεταξύ των χωρών και αλληλεγγύη της Ευρώπης που κλείνει τα σύνορα σε μη-ευρωπαϊκές χώρες τρομοκρατημένη απέναντι στις διαστάσεις και στις συνέπειες της ιλιγγιώδους εισροής;
Εχτές, ακούστηκε ένα συμβάν που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα γεγονός που θα ξεχαστεί και αυτό. Τότε, θα ξεκινήσουν οι πορείες για τους μισθούς και τις συντάξεις, για την αγανάκτηση του λάου και τον γογγυσμό κατά της οικονομίας. Θα αρχίσουμε πάλι να γκρινιάζουμε για τους πρόσφυγες που συνεχώς αυξάνονται, που θέλουν άσυλο και που μας τρομάζει η παρουσία τους…. που σα δε ντρέπονται, θα πούνε μερικοί, που ήρθαν στο δικό μας τόπο να μείνουν, που δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα στη γειτονιά μας εξαιτίας τους και ζητάμε να τους μετακινήσουν μία στον Ελαιώνα μία στο Πεδίον του Άρεως και όλο βγαίνουμε οι κάτοικοι στα κανάλια, χωρίς να αλλάζει από τη μουρμούρα τίποτα.
Αν είναι δυνατόν! Δεν ήρθαν να μας λεηλατήσουν. Άνθρωποι είναι που τους κατατρέχει κίνδυνος στην δικιά τους πατρίδα και αναζητούν μία σανίδα σωτηρίας. Δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα επί μονίμου βάσεως ούτε αμφισβητώ κανέναν που όντως μπορεί να βλέπει τη γειτονιά του μέρα με τη μέρα να παρακμάζει από την παρουσία τους λόγω της εμφάνισης και της εξαθλίωσης τους, αλλά για να είμαστε ρεαλιστές δεν θα τους καταλογίσουμε το δικαιολογημένο φόβο δίωξης και τη ταλαιπωρία που βιώνουν. Ίσως και εμείς να έρθουμε στη θέση τους με άλλη ετικέτα στο άμεσο μέλλον. Ως οικονομικοί μετανάστες μάλλον….
Αντί, λοιπόν, να μοστράρουμε στις οθόνες των τηλεοράσεων και να παραπονιόμαστε ή να στεκόμαστε μπροστά από αυτές και να κλαίμε για τον άδικο χαμό του τρίχρονου και όχι μόνο που ξέβρασε το κύμα, ας δείξουμε ανθρωπιά και ας αντιδράσουμε για να βελτιωθεί τόσο η δική τους κατάσταση όσο και η δική μας καθημερινότητα.
Ο καθένας από εμάς που έχει ευαισθητοποιηθεί ας ασχοληθεί ενεργά. Όλοι αυτοί οι ανθρωπιστικοί φορείς που πανικόβλητοί προσπαθούν να βοηθήσουν στην έσχατη στιγμή της επίκλησης, ας κάνουν καμπάνιες σε εκείνες τις χώρες για να εξηγήσουν την αλήθεια του ταξιδιού προς την Ευρώπη και για να καταρρίψουν τα ψεύδη των διακινητών. Και όσον αφορά τους πολιτικούς μας καιρός είναι να οργανωθούν αν τους ακούμπησε και τους σόκαρε η εικόνα των ειδήσεων, γιατί στις χώρες των ανθρώπων αυτών που μετακινούνται με τις βάρκες, που μπαίνουν κρυφά στα τραίνα και που διασχίζουν χιλιόμετρα για ένα καταφύγιο και μια ελπίδα δεν υπάρχει η λέξη δημοκρατία, δεν υπάρχει η έννοια δικαίωμα.
Ας απαιτήσουμε από κοινού την προστασία της ανθρώπινης ζωής!
Μήτση Θεοδώρα
Αναδημοσίευση από maga.gr